آرشیف

این مسئله را درست میدانم که برای هر ولایت یک وزیر نمی رسد واین را هم میدانم که برخی ولایات نفوذ واستعداد های بیشتر نسبت به ولایات دیگر از جمله غور دارند ولی مهمتر از همه این حقیقت را هم میدانم که استعداد ها در هر جای میتواند وجود داشته باشد ومسئولیت رهبران کشور است تا به سراغ شان بروند واگر به نوبت هم باشد ایشان برای یکبار هم که میشود باید آزمایش کنند.واما اگر از رهگذر مشارکت در پروسه انتخابات وتمثیل دموکراسی باشد باز هم  باید به ولایت غور حق اولیت داده شود که مردم آن بشکل وسیع وگسترده در انتخابات هدفمندانه شرکت کرده اند.اما اینکه نتیجه انتخابات چه پیامدی برای شان دارد تا هنوز زیر لفافه وعده ها پیچیده ومبهم است.

چرا ما سهم میخواهیم؟
 چون کاندیدان مشارکت ملی گفتند وما هم باور کردیم. کاندیدان و یا رهبران در روز های نخست کمپاین قبل از سوال جواب را داده بودند. چون شعار میدادند مشارکت ملی ؛ آیا مشارکت ملی بدون در نظر گرفتن سهم عموم مردم در اداره کشور ممکن است؟ نه خیر به همین دلیل ما میخواهیم در پهلوی سائر ملت در پروسه شریک باشیم تا مشارکت ملی تحقق پیدا کند.مگر میشود افراد مشخص از چند ولایت همیشه نخبه ونجیب ونابغه باشند وسائرین  استعداد دست بلند کردن را داشته باشند؟نه خیر ما این تبعیض را مخالف ماده شش قانون اساسی  نا روا میدانیم واز آنجاٍيكه افغانستان كشور اسلامي است ودر ما ده هاي ىوم وسوم  قانون اساسي هم به اين مسئله تا كيد شده لذا ما اين تفاوتهارا  تبعيض  ىانسته محكوم ميكنيم.شاید پاسخ بزرگ مرد ها این باشد که نمیشود برای هر ولایت یک وزارت داد چون تعداد چوکیهای کابینه کمتر از ولایات است.ولی ما میگوئیم اول کوشش کنید از یک ولایت سه وچهارنفر مقرر نشود وهم این ضرب المثل پشتو را که گفته اند(ژرنده که دپلار ده هم په وار ده) را فراموش نکنید.

چرا ما هم سهم میخواهیم؟
چون کاندیدان شعار عدالت اجتماعی دادند وما هم باور کردیم..خوب اگر تعداد وزارت خانه ها کم باشد معینیت ها ریاست های مستقل وولایات زیاد است حالا می بنیم که آقایان جواب این بهانه را چگونه خواهند داد.خوب از ولایت غور یک نفر صلاحیت مشاور شدن ویا نماینده به اصطلاح خاص در امور داخلی وخارجی را خواهد داشت؟ خوب اگر عدالت را در نظر نگیرند انتظار وحدت ملی را از کدام ارزش دارند؟بلی پیش زمینه های وحدت ملی عدالت برادری روا داری دوستی وهمدلی بین همه اتباع کشور است واگر چنین نباشد ممکن نیست وحدت ملی تا مین شود .خوب اگر ما شایستگی استادن در کنار این بر ترین های ابنای بشر را نداشته با شیم چاره چیست وچه باید کرد؟من که می بینم این آقاین غیر از بچه های پیش دست خود دیگر هیچکس را برسمیت نمی شناسند.واصلا نمی بینند که دیگر کسی هست ویا خیر؟

چرا سرک گردن دیوال شعار میدهیم؟
بخاطریکه عقیده داریم وعده به وفا شرط مسلمانی وایمانداری است. هردو رهبر حکومت وحدت ملی در حین کمپاین وعده سپردند که هرات وکابل را از مسیر غور وبا میان با هم وصل میکنیم وحتی ازان هم فرا تر رفتند .گفتند شمال وجنوب را  از مسیر غور با هم وصل میکنیم وما گفتیم به این چلی پای شما قناعت داریم.به همین دلیل انتظار وفا به عهد را داریم..در آخر اگر برای غوری ها در کابینه جای نباشد ویا در ریاست های عمومی ومعینیت ها وولایات معنی اش این است که غوری مزدوران بی مزد این رهبران بوده و است ودر رکاب هرکس دویده اند بدون اینکه چیزی بدست آورند. در این راه سوگند بخدا نه برای خود بلکه برای حقوق حقه مردم غور که طی سیزده سال است به آنها جفا می شود  تا پای جان به  مبارزه خود ادامه داده  و تشت رسوایی تشنه گان قدرت را از بام به زمین خواهیم انداخت .