آرشیف

دوست عزیزم (فگارزاده ) صاحب باعرض معذرت من قبلاَ خیلی ها دست رس به انترنیت نداشتم ورنه به همان موقع اول درجواب پا ورقی نوشته شما ادا احترام مینمودم امید بابزرگواری خود این قطعه نارسارا بپذیرید.

صـبـاح بـوی رسـان از دوســتــانـم
که مـن بـا یــاد شـان بـس شـاد مانـم
 
پــس از چـهـل سـال یـادهم نمـودیم
غـــبــارغــــم بـــیــــــاد هـــم زدودیـم
 
گـذشـت ایـام شدیم از هم فـراموش
چــرا بــا هـــم نـکـردیــم بـاز آغـوش
 
یــگــانــه گـفـــت مـــداراکــن مـدارا
مــــدارا تـا بـکــی تـاکــی مـــــــدارا
 
اگــر کــاغـذ بــودی صـد پـاره میشد
مگر سنگ است سنگ هم سنگ خارا
 
بــه فـتــوای دوجــا امـضـا نـمـودنـد
از آن آشوب هـــــا بـــرپا نمــــــودند
 
بـسـوخـتـن خـانـه وکـاشــانـــــه مـا 
تـمـــام خــــــانـه هــا در شانـــه مـا
 
بـــرادر هــا بـهـم انـــدر سـتـیــزنــد
شـونـد خرسند که خـون هم بـریـزند
 
بـیــا تـا در بـغـل گـیـریـم عـــــزیـزم
بـبـوسـم رویـــت و اشـکـی بــریـــزم
 
کــه مـا بـودیم دو بلبل در گـلستــان
بجــــــای گـل پـدیـــد آمـــد نـیـسـتـان
 
صـــدای چـهـچـهـــی بـلـبــل نـیــامـد
بـجـایـش آه سـرد ازدل بــــــــر آمـد
 
فــگـــارم (ای فــگـــارزاده) خــدارا
شـنـو تــو از وطـــــــن  آوازه هــا را
 
هـمــه آه هـمـه درد و هـمـه ســـوز
بـیـا ایــن پـاره گـی هارابهـــــــم دوز
 
کـه تـا بـاری دیـگـر گـردد گـلـستان
بـــرون آئـیـم هـمـه مـــا از نـیـسـتان
 
فـگـارزاده بـه پـهـلــــویت نـشـیـنـم
غـبــار غــم ز ابـــرویـــت بـچـیــنـــم
 
(عـلـم) شـاگـردی تو باشی تواستاد
هـمـه غــم هــا دهـیـم یـگـبـــاره بـرباد
 
زنـیـم ساغــــر بـیـاد دوسـتـان شـاد
(قــلـم شـاه پـورمـیـزد تیشه فرهـــــاد)