آرشیف

بسم الـلـه الرحمن الرحیم
قال انا لله وانا الیه را جعون.
 
یقین دانم که ماه آسمان رفــــــت      ..    مـــــرا استاد علم وهمـــــزبان رفت
همان درٍ گهر بار معــــــــــــــارف     ..     مـــــگر اینـــک بدون کاروان رفت
مرایار است هر لــحظه فراغــــــش   ..    که "مدهوش"عزیزنــکته دان رفت
چــنین گوید ورایــاران امـــــــــروز    ..   کـــه ماراهمدم وهمداســـــــتان رفت
دریغا! آن گــل صـــد بــــرگ و زیبا    ..  ز تـــند باد حوادث در خــــــزان رفت
معلم روح بــخش جــــسم و جانـــــه   ..   کـــنون ما رافروغ جسم و جان رفت
الا "مدهــوش" جـــان افـــزای دانش   ..    به ســوگت ناله ها تا فــــرقدان رفت
تو بـودی شــــمع تــــابان معــــارف   ..   ولی شمع سوخت انیس غوریان رفت
معارف گــــلشن پر گـل پـــراز لطف    ..   مــــگر گلدســـته زین گــــلستان رفت
چنین بـــــاور نــــبود مـن را ولیکن    ..   هـــــمی او زود درون خاکــــدان رفت
زمـان غافل مـــــعارف بـی خبر بود   ..     کـــه اســتاد عزیـــزم نــا گهان رفت
یتیمانـت همـــــی گویند هـربــــــــار    ..   …… پــــدر معـــنوی و مـهربان رفت
جــــــهان از علم میگردد مـــــنور    ..   دریـــغا! اینکه آن نــور جـــــهان رفت
روحـــــــش شاد یادش در قلب ملت    ..   ز مـــلـــــت ناله هــا در کهکشان رفت
خداوندا! " رحمانی " را بده صـبر  ..     که اســــتـادش بـــه امرلا مکان رفت
 

پارچه شعر از محترم نثار احمد (رحمانی) راجع به شخصیت  مرحوم، استاد گل احمد خان (مدهوش) بمناسبت نخستین سالروز وفاتش.
مورخ: 09 / 08/1389 که مطابق است به 31 /10 /2010