آرشیف

 
نهادهای مدنی اصلا به خاطر تعدیل قدرت حاکمان،  اعمال ارادۀ مردم، نظارت از عملکرد دولت و جلوگیری از استبداد و تکروی دولتمداران به میان آمده است. از آنجای که وظیفه  ومسوولیتش ایجاب می کند گهگاهی از طریق نوشته ها، سخنرانی ها،  راهپیمایی ها ، مصاحبه ها  وغیره ، از کجروی های حاکمان  انتقاد می کند تا اصلاحی در  رفتار حکومت صورت گیرد و نارضایتی مردم  بیش از حد بالا نگیرد.  نهادهای مدنی غور هم همیشه  به خاطر مسوولیتی که  در برابر جامعه شان  دارند ، اگر عملکرد خلاف مصالح مردم می بیینند سعی می کنند  اذهان عامه را  در مورد آن روشن تر نمایند  و بالای حکومت فشار بیاورند  تا  در  مسیر درست گام بردارند. دولتمردانی که  از این زمینه مناسب اطلاع دارند  و موجودیت نهادهای مدنی  را به خیر مردم و دولت می دانند از این فرصت ها استفاده می کنند و از نهادهای مدنی در  راه بهبود  اوضاع استفاده می برند ؛ اما کسانی هم هستند که این فرصت مناسب  را  درک نمی توانند  و با  سنگرگیری در مقابل نهادهای مدنی ، خود  را با آنها  درگیر می کنند  و به جای اینکه  وظایف اصلی خویش را بخوبی انجام دهند خود  را  و نهادهای مدنی  را مصروف کارهای غیرضروی می سازند و به مردم  و دولت ضربات شدیدی  وارد  می سازند.
والی غور جناب هیواد ازین دسته دولتمردان است  که  انتقاد سالم و سازنده  را خصومت و دشمنی می پندارد  و مخالفت مدنی و  رسانه ای را  تخریب و توطیه فکر می کند و با تصمیم گیری های عجولانه اش  اوضاع  را  پیچیده تر و جنجالی تر می سازد.  به هرحال  ما چرا  با والی غور مشکل داریم ؟  به برخی از آنها در  زیر اشاره می کنیم.
1-  نهادهای مدنی غور  با هیچکدام  از  دولتمردان  به شمول  والی  خصومت شخصی ندارند ، فقط می خواهند از حقوق مردم  ومنافع غور دفاع نمایند.
2-  نهادهای مدنی می خواهند اوضاع امنیتی  ولایت خوب باشد  و سرزمین باستانی غور بیشتر ازین دچار جنجال و خانه جنگی و فقر وبیچارگی نباشد. اما سیاست های  والی غور به جای اینکه امنیت را تأمین نماید ، به جنگ ها و خصومت ها و سرگردانی های مردم ما  می افزاید.  مردم  می گویند  که  در کشکمش های قوم رضا و تایمنی ، مشکلات ولسوالی تیوره، جنجال ملامصطفی و اقوام پهلوان، جنجال نصرالله و محمود، مشکلات  دولتیار  ، یا ضعف اداره  یا رفتار عمدی  والی  باعث بحران آفرینی  و ایجاد مشکل شده است. ما می خواهیم این کشمکش ها و جنجال ها نباشد. آیا این خواسته ما کدام عیب و ایرادی دارد؟
3- نهادهای مدنی  می خواهند که فساد  اداری  و اختلاس  از  ادارات دولتی برچیده شود  یا  حداقل کاهش پیدا نماید ، آیا این خواسته مشکلی دارد؟
4- ما  می خواهیم  روشن باشد که 25 هزار دالری  که از بودجه « مبتنی براجراات والیان» و هشتصد هزار  افغانی دیگری که  در  هر ماه به دسترس والی غور قرار دارد در کدام  راه ها مصرف می شود؟ و آیا این پول واقعا  در جاهای مناسب مصرف می شود؟
5-  ما می خواهیم نحوۀ توزیع زمین های شهرداری و دولتی واضح  و  روشن و شفاف باشد و به مستحقین توزیع گردد  نه به کسانی که چندین خانه و دکان و نمره دارند و همیشه  حق مردم را تلف می نمایند.
6-  ما می فکر می کنیم  والی حق ندارد  پارک کنار « افغان اید »  را  به نام های گوناگون  تصاحب کند ، تا تمام درختان مثمر وغیرمثمر آن خشک شود و ازبین برود و بعد به نام  اقوام و برادران والی توزیع گردد  و به والی غور تعلق گیرد.
7- ما می خواهیم از بازار سیاه خطرناکی  که در مورد توزیع  زمین ایجاد شده است جلوگیری شود  و به حق مردم ما بیشتر ازین جفا صورت نگیرد.
8- ولسوال تیوره به نام محمد نادر که از اقوام والی می باشد در حالی که به طالبان پیوسته اما معاش آن از طرف والی  و دولت حواله شده است که اسناد وجود دارد. آیا این کارها به خیر مردم است؟ ما می گوییم نیست.
9- ما می خواهیم بازسازی ونو سازی بیشتری در غور به میان بیاید و کارها به اهل کار سپرده شود.
 
این خواسته های ما همه به خیر مردم و صلاح این ولایت است و اگر کسی فکر می کند که این نظریات به نفع مردم نیست ، حاجت به جنگ و نزاع وجنجال نیست . بیاید دلایل خود را بگوید و نوشته کند که  به فلان فلان دلیل  این کار ها خوب است و جامعه مدنی نباید  صدای خود را بکشد. در زیر برخی اسنادی که نشان دهنده جنجال آفرینی و ادارۀ نامناسب  والی غور است می آوریم تا نشان دهیم که مشکلات ، همه توسط والی ایجاد شده  و اگر این مشکلات به خیر مردم نیست نباید بیشتر ازین ادامه پیدا کند و مردم را از دولت ناراضی بسازد وغور را به طرف قهقرا ببرد. من دها اسنا د اختلاص والی غور را دیدم که انجام داده بود.