آرشیف

مژده آمد زســـوی کوی نــگار

بار دیگـر رسیــــــد مــــاه بهــار

 

این بهـار ِشــکوفـۀ وحی است

روشنــی بخش خــاطــر ودیدار

 

ماه فیض نـــــزول رحمت حـــق

همچو باران به هر گل وهـر خـار

 

مــاه عطرِ بهــار قــــرآن است

چشم روشن یا اولــی الابصــار!

 

رمضــان بر همـــه مبــارکباد

خاص بر اهل قبله  و دین دار

 

لحظــه هایش همــه پــر از شادی

روح بخش است وقت لیل ونـهــار

 

مسلمین هر کجـــا بــه استقبــال

دست بر سینه، خنـده بر رخسار      
 

مــاه مهـمانی خـــدا باشــد

بر نکو کاروهم به بد کردار

 

خوش برآن مومنین و مدعووین

که به ایشان خداست ؛ مهمانــدار
 

رحمت ومغفرت بــه خوان کـریم

در ضیــافت ، فزون زحد وشمـار
 

بــــر دلان کـــــویر وتفـتیــــده

هســت باران رحمتش بسیــــار
 

بر، خمیـــده قــدان بار گناه

کز معاصی شـدند زار ونزار

 

وقت آنست قــــد بر افــرازند

خود به نیروی ذکر واستغـفار

 

ماه سازندگیِ روح وروان

ز،هَــرآلودگــی ویا زنگـار

 

شب ِقــدرش ، قدرآن افـزون

بهتر ازیک هزار ماه شمار

 

تحفـۀ بس عظیم این دعوت

سنــدِ وارهـــی زآتش و نار

 

ای که یکسال رفت ازعمرت

حیـف آنست ،دگر نیـــاید پـار

 

فرصتت کم بُود درین میدان

خویش را بر سفرمهیـا دار
 

سفر ِبس عظیم در پیش است

توشـه ای از برای خود بــردار

 

مرکبت اندرین سفر تابوت

نه ترا موتر است ونه طیـــار
 

ببرندت زقــــصر وکاخ بلند

تا به قبری که هست تیره وتار
 

قدرت واعتبار ومال ومنال

جملگی در سفــر نیـــاید کار

 

آنچه از این جهان تو خواهــی برد

عمل ِ توست زین جهان هــُشــدار!
 

یا الهــــی همــه گنهــکاریــم

مرد وزن جملگی صِغار وکُـبار
 

مغفرت خواهیم ای کریم وغفــور

چون تو باشـی به مومنـــان غفـار

 

ازگنـاه وخطــــای ما بـُـگـُذر

آنــچنانیــکه بــوده ای ستـــار
 

مُلک ما وجهان پریشان است

از عملکـــرد ظالــــم و غــدار

 

هــر کجــا بر علیه دین خـــدا

دشمنان صف کشیده اند به قطار

 

می کـُـشند مسلمـــــین ومظلومان

در زمین هر طرف به شهر ودیار
 

هـم به برما ومصر وشام وعراق

مسلمـین کشتــــه میشوند بســــیار
 

سی سی ومالکی بشار هرسه

گرگــهای درنده وخونخــــوار

ملت خــــویش را بدراننــد

همــه با امــر کفر واستکبار
 

چون ندارند دین وعزّ وشرف

قتل عــــام میکنند وبس کشتار
 

جــانیان دگر بنام داعش

قاتل وفـــاسد وجنــایتکار

 

کله ها می کنند جدا از تن

این گــروهِ پلید وهم اشرار
 

ازعملکــرد این گروه خبیث

جمعی از دین گشته اند بیزار

لیک مـــردم همه نمیدانند
این عروسهای دست استعمار
 

ای خــدا !جملگی هـدایت کن

تو ، به قرآن کتـاب پر انـوار

یا الهی ! درین لیالی یِ قدر 
 بَرَهان مسلمین زآتش  ونار
 

هم به الطاف بینهایت خویش

کـُـن منــــورقلـوب تیره وتـار

 

هر« عزیزی » که رو بتو آرد

در پنــاه خــــودت نـگــه مـیــدار

پایان

—————————-

محـمد عزیز( عزیزی )