آرشیف

سرو جان باد فـدایِ رۀ آن سرورما

آنکه بود شاه رُسُـل رهبر وپیغمبرما

مقدمش مـُژدۀ از روشنی عالم داد

 از کران تا به کران باختروخاورما

سرنگون گشت بُتان،چون بزمین پای نهاد

طـاق کسرا بشکست ،زهیبت سرلشکرما

قاب قوسین که شد فـرش رۀ هر قدمش

خاک نعلـین او چون سرمۀ چشمِ تـرِما

شب معراج رسید در حرم عـرش خدا

جایگاهی که بلند است زفکرِ سر ما

آنکـه رحمت بجهان گفت خدایش بکلام

افتخـاری چه ازین بیش  براین رهبر ما

 آنکه الله به ستودش وهمه خیل ملک
 نتوان وصف کنــد، خامۀ کوتاهترما

در جهان نیست هدایتگری چون شاه رُسل

 حضرتش مِهـر بمـا، مــاه بما اختـر مـا

ما همه دست نیاز پیش  تو آریم یارب!  

تا ببـخشی گنــۀ   اصغر ویا اکبر مــا

ای خدا! اذن شفاعت به حبیبت دادی

شافع ما بنما حضرت پیغمــبر مــا

از «عزیزی » بپذیر رحمت وصلواة ودرود

بهــر آن ختـم رُسُل  رهـــبر و تاج سر  مــا

پایان

  ——————————————————

محمد عزیز( عزیزی) – ساعت 20:34

یازدهم ربیع الاول سال 1435 هجری قمری

برابر به 22 جدی سال 1392 هجری شمسی

ومطابق به : 2014-01-12 میلادی