آرشیف

چون عندلیب به باغ سخن نغمه‌گر شدی
دلهای پُر ز عقده ز غم باز می نمود

هر آنکه می شنید سخن دلنشین او
یاد از کلام خواجه شیراز می نمود

از درد مردمش به کلام و سرود ناب
از سوز دل کلام خود آغاز می نمود

گاهی سخن ز عاشق و معشوق می سرود
آنگاه سخن ز وامق و ایاز می نمود

در بزم دوستان به سخن های رنگ رنگ
با خنده با خوشی سخن آغاز می نمود

جز راستی نداشت سخن از ره یقین
نفرین ها به مردم غماز می نمود