آرشیف

تا کی سکوت سوختم‌ از درد بی کسی 
پیش که درد دل برم از نا شنیدنت 

میساختم‌ ز لعل لبت مطلع غزل 
میداد گر زمانه مجالم بر دیدنت 

بلبل چی‌ نسبتی به تو دارد در این چمن
بی خود ز خود شود که بیند به گلشنت 

خورشید از حضور تو شرمنده میشود 
هر صبحدم که‌ دیده گشاید به دیدنت