آرشیف

شنیدم کـــــــــه در عهد تیمــور لنگ
گرسنه به دریا نهنگ وبکوه ها پلنگ
 
زقحطی زهـــرسو ا ثـــــــــر ها پدید
همه چهـــــــــره ها چون گلی شنگلید
 
گـــــــرسنـــــــه شکم دل نیاید بجوش
به شیراز حــــــــافظ زقحطی خموش
 
د لش از ســرود سخــــــن خسته شد
که درها بـــــــــــرویش همه بسته شد
 
ورا گــــفت مــــام پسر د ور شــــــو
که میلم به نــــــــان است شبها به خو
 
زفـاقــــــه همه پـــــــرده ها پاره شـد
ضرور است حـــــــافظ پی چاره شد
 
نباشد دیگـــــر شعـــــــــر گفتن بـکار
بــــــــرو توبه اطفال نــــــــانی بیار
 
چنان شد که حافظ کشد رخت خـویش
زخـــــــانــــه رود تاپی بخت خویش
 
بـــدربار تیمــــــور او رو نمـــــــــود
تــــــواضع نمــــود ونمودش سجود
 
یکی نظم مــــوزون به پیشش بخــواند
به ختمش زبان را به حـــــافظ براند
 
به خشمش بگفتا که حــــــافظ شنـو
به پیشم تــــــــورا قـــد رکمتر زجو
 
کــــه من لشکـــرم را تباه کرده ام
سمـــــرقـــــــــند را زیر پا کرده ام
 
نبود کــــــــــار آسان بخارا گــرفت
که چون لعل از سنگ خـارا گرفت
 
به شیــــــراز یاوه ســــرائی سخن
ببخشی بخـــــــــا لی تومردی کهن
 
بگفتا کـــــــه بخشش نمودم چنان
که آواره گشتم بــــــــــرای دو نان
 
زپیشت بــــــــرم نان پسرنـان دهم
نه زان آمـــــدم پیش تــو جان دهم
 
ازین حــرف تیمـور لرزید سخت
بیامـــــد بیرون او زبــــالای تخت
 
ببوسید رویش نـــــــوازش فــــزود
متاعی بداد ش مــــــــرخص نمود
 
علم ارزش خـــــــاص دارد جـــهان
که مخلوق خلق است بری امتحان
 
 
الحاج محمد قاسیم علم
چغچران 18/2/1391