آرشیف

آسمان دوراست زدستم،نیست پایم درزمین
حسرتا آن روزها که ، نردِ کیهانم بُدی

دَورِگردون بی وفایت کرده است ای جان ستا!
چون کنون جان می ستانی، آنزمان جانم بُدی

ابرظلمت شمع رخسارت را مکدرکرده است
ورنه چون شمس وزُحَل ، پرتَو افشانم بُدی

یاد آن ایام ، دایم زنده است در خاطرم
من به دربارت غلام ومیر وخاقانم بُدی