آرشیف

بـاز آمــد جـشـن نـوروز وطـن
یـادگاری از خــراســـان کهــن

قصه کن ازباغ وراغ وبوستان
از نبات و سبزه و سروو چمن

بلبلان چهچه زنان بر شاخسار
مطـربان نغـمه سـرا در انجمن

کلک نقاشان کشد نقـش ظریف
شـاعـران در سـفتن دُرّ سـخـن

فـرش رنگیـن بهـاران را نگـر
بـر فـــراز دره و کــوه و دمـن

بوی گل باموج آب وعطرخاک
رقص رقصان آمده بافوت وفن

رخـت از کنج سـرا بـربند زود
سیر صحرا کن وگلگشت چمن

بهـر نـوروز و تمـاشـای بهــار
مرده بیرون می کند سراز کفن

بسکه بوی سبزه زاران میرسد
اســبان خاصـه بـرکـنـده رسـن

می بروبد از نهان جسم و جان
نـور نـوروزی تـم لای و لجـن

فکر وگفتار وعمل گرنیک شد
سـنگ خـارا میشود لطف پرن

مـیــلۀ نــوروز از اعمــاق دل
میزداید رنج وغم دردو محـن

از پری آمـوزحسن خلق نیک
نه ز افـراطی و دیو اهـرمـن

ســال نــو دارد پـیـام زنـدگی
بر مسـلمان و نصارا و شمن