آرشیف

درحقیقت انتخابات درهر کشور بهترین راه برای گزینش افراد دل سوز بخاطر زعامت یک دولت بشمار می رود .امروزه بیش از 90%کشورهای جهان نظام شان انتخاباتی است که ازآن جمله کشور افغانستان هم این مرحله دوم است که زعیم خود را به اساس انتخابات برمی گزیند .اما اینکه تا چه اندازه انتخابات درکشوری مانند افغانستان موازین با معیار های جهانی وبین المللی  است ؟سوال است که ضرورت به بازنگری دارد.افغانستان  درجریان قرون متمادی درگیری کشمکش های سیاسی داخلی وخارجی بوده است .انتخاب یک زعیم هم بر اساس قومیت استوار بوده است .به این منظور که هرطایفه که نفوذ بیشتری داشته معمولا زعامت را هم به پیش می برده است .
تا اینکه درقرن بیست یکم ومخصوصا دردهه هشتاد با بمیان آمدن تحولات گوناگون درسطح جهانی افغانستان هم ازاین تحولات درامان نمانده شاهد تغییرات فاحش درهمه بخش ها مخصوصا درعرصه سیاسی بوده است .حکومت طالبانیزم که برخواسته از یک قشر وحتی ازیک قوم بود  ازقدرت کنارزده شد. ودرعوض حکومت بر سری اقتدار آمد که خود را حامی مردم دانسته واز طرف دیگر جامعه جهانی که سالیان متمادی افغانستان را به باد فراموشی سپرده بود دوباره با حمایت های مالی ونظامی خود دولت تازه روی کار آمده را حمایه کرد ه وروز بروزشعار نوسازی وبازسازی پر رنگ تر شده میرفت وازسوی دیگر بزرگترین تغییر بمیان آمده تصویب قانون اساسی جدید بوده است که درآن مسئله انتخاب زعیم ویا رئیس جمهور براساس رای مردم بوده است .که ما شاهد دوانتخابات که متکی به همین ماده قانون اساسی میباشد بوده ایم .ولی آنچه که درخور اهمیت است همانا عملی شدن این قانون است .طوریکه برهمگان هویداست مدت پنج سال که ازانتخابات اولی گزشته است ما شاهد یک سلسله بی عدالتی های دراین کشور بوده ایم مناطق که از آن کاندید برنده رای زیاد تری بدست آورده است درطی پنج سال گزشته کارهای عمرانی تا اندازه انجام شده ولی بر عکس مناطق که ازآن رای کمتری ویا اینکه هیچ بدست نیاورده است کاری صورت نگرفته واگر کاری هم شده باشد بسیار ناچیز بشمار میرود .سوال اینجاست که همچو انتخابات نسبت به انتخاب شدن یک شخص ازیک قوم درسابق چه تفاوتی دارد؟جواب این سوال روشن است که اگر به همین شکل باز زمان که زعیم آینده این کشور انتخاب شود عمل نماید پس چه ضرورت است به این همه مصرف های گزاف ازاین کرده باشد این پول ها بجا های دیگری بمصرف برسد .امروز ما شاهد هزاران نفر گرسنه وپا برهنه درهرکوچه وبازار این کشور هستیم .وهزاران هزار خانواده بی خانه میباشند.ازهمین جهت است که مردم درانتخا بات چهارسال قبل به هزاران امید به پای صندوق های رای رفتند وتوقع داشتند که رِِئیس  جمهور منتخب شان بتواند به حمایت مردم ازاین مشکلات فایق آمده وراه گشایی باشد بسوی ترقی وپیشرفت کشور ولی مدت پنج سال ازآن انتخابات گزشته تا هنوز کدام تغییر چشم گیری که توانسته باشد گوشه وپاره ازاین مشکلات را مرفوع ساخته باشد انجام نیافته بلکه برعکس می بینیم روز بروز طرورو وحشت ،ظلم وبی عدالتی ؛ رشوت وفساد اوج گرفته میرود .همین علت است که امروزه هم زمان با اعلان کمپاین انتخابات بجای اینکه مردم ازکاندیدان مورد نظر خود استقبال نمایند درعوض تماما اوراق های که ازطرف کاندیدان بروی دیوار ها ویا درسری جاده ها نصب میشود پاره پاره میگردد و یا به دریا انداخته میشود.
زمان هم که ازمردم درباره انتخابات ازایشان پرسیده میشود بجای اینکه بگویند خوب است ما میتوانیم شخص را انتخاب نماییم که او بتواند کشور مارا بسوی شگوفایی ببرد بلکه برعکس بسیار با عصبانیت جواب میدهند که ما درانتخابات پنج سال پیش که رای دادیم چه شد که حالا برویم بسوی صندوق های رای .پس راهی بیرون رفت ازاین معضله چه خواهد بود؟پاسخ درست این سوال این خواهد بود که این مردم است که سرنوشت کشور خود را رقم می زنند اینها هستند که انتخاب می کنند.پس مسئولیت هرفرد افغان هست که سعی نماید به کس رای بدهد که او بتواند بر اساس عدالت متوازین این کشور را از این حالت بیرون ببرد ویک رفاهی همگانی را بوجود بیا ورد .
درغیر این صورت اگر باز کوشش شود که نخیرفلان کاندید ازفلان قوم است نباید به آن رای داده شود باشد این شخص که ازقوم خودی ما هست اگر درایت ولیاقت هم ندارد خیر است ازفلان منطقه ما هست پس نباید انتظار شگوفایی راداشته باشیم بلکه انتظارنیم قرن پیش که شاهد کشمکش های سیاسی بوده ایم داشته باشیم.اتکا به ضرب المثل معروف خودی افغانی ما که بازهمان آش است همان کاسه روبرو هستیم .