آرشیف

2020-1-30

رفعت حسینی

تا دشتهای دُور

تا
دشتهای دُور
وحشی من
کبوترچاهی !
درشهرِخستگی من
بر راه ها
بنگرکه خِیل های واژه های پرشکسته فتاده ست.
..
تا دشت های دُور،ای کبوترچاهی!
برگیرخیل ها را باخود
بسپارشان به باد ، آن جا!
..
آنگاه شاید
بالی زنم به ذوق
باحال ، درهوایی .
آلمان
دوهزار وشانزده
*