آرشیف

کــَسیکه سخن گفتنِ درخت را می فهمد

وازقبیلهءاندیشه های غمگینست

می گوید:

<شیوهٔ زندگی نه بُوَد

گرفرومی فتد کوهی.>

…

دربیابانِ باوراودیگر

رویشِ فکرِ بافرازی نیست

نه دلیلی برای پاییدن

وپیمودن!

…

قصه هادارد از شبِ دیرین

وزپرواز ِ برزمین خفته.