آرشیف

ما بنگریم قحط الرجال را درین وطن
لیکن بــقدر کل نفوس بيش رهبر است 

حتی کسیکـــه اهــل شبـانی نبوده است
اورا هــوای رهبـری ملک در سراست

شیپورلاف وپف ودروغ هر طرف بلند
گوش فلک ازین همه تبليغها كر است   

هرکس به وعــده ها بفـریبـد عـوام را
تا گوی سبقت از دیگــری او بدر برد

از امنیت وســـاختن ملک ورفــــاه خلـق
گویند سخن و هیچ کسی را نه باور است

یک عده هم نقاب ىيانت برخ كشند  
شعـــار شــان کلمــۀ الله اکـبر است

  خان کرم گشـــاده ببینی از آنکسی
در قلب او نه رحم دل گبر وکافر است

یکعده را به پول وبه یک وعده نان وآب  نان وآب
 تطميع نموهاین عمل شان مکــرر است 

هر بولهـــب نقـــاب دیانت برخ  زده
توهین ازو به دین خـدا وپيامبراست   

خوفی زخون بی گنــهان نیست در دلش
هم ادعا کنـــد  كه به تقوا ابوذر است   

آذر صلیب عرضه کند نقد دین خرد
از مردمی که بیکس وبی یار ویاوراست

ای ملت نجیب ومسلمان بهـوش باش! 
هرتاجــر سیاست ودین مثل آذر است

وقتی الاغ هر یک شان   بگــذرد زپل
دیگر نه قصــۀ پل ونه از همان خر است   

این عــاشقـان کاذبِاین خلق واین وطــن
معشوقه های هریک شان سیم ویا زراست

جاییکه زور وزر بزند حـــرف آخرین
حق پایمال مرکب ویا سُم اَستر است (1)  

اینجا که خـــون مردم بیچاره ویتیم 
نوشیدنش به عدۀ چون شیر مادر است

اینجــا که نوکــــری باجـــانب بود وقــار
خدمت بملک ومردم ما کی ؟ مصَّوراست

ای تشنگان قدرت ! وای شیفتگان مال!!
عقبـای تان خراب وسیاه ومکـدر است

مستان پیک خون کسان ! لحظۀ درنگ
ناظر به کارهای شما حي داور است   

«ما آبروی فقـــر و قنــاعت نمی‌بریم»
« با پادشه بگوی که روزی مقدراست» ( 2)