آرشیف

ایستایی …

زدشتِ یادهای تلخ

می گذرم.

وایستایی ها

قصه های من اند.

همسفرمن هنوزمی اندیشم

کوهِ بلاهاست.

واهمه دارم زخودفرارنمودن

برفرازِباد پناه گرفتن

وشعروسخن را

به دهکده های تهی زندگی خویش سپردن.

درهراس میگذرانم

زبودنی که چونیشی زمارمی گذرد.