آرشیف

بنام حق

بنیاد حقوق قربانیان افغانستان (بنیاد حق) که همه ساله به تقریب هفتم ثور محفلی را به منظور گرامیداشت از شهدا و همدردی با قربانیان افغانستان برگزار مینماید، بروز یکشنبه مؤرخ ۲۷ اپریل ۲۰۲۵م گردهمآیی را در شهر لایدن کشور هالند برگزار کرد. صاحبنظران، قربانیان و خانواده های شهدا از سراسر دنیا از طریق فضای مجازی نیز در این مجلس سهم گرفته، باهم به بحث و گفتگو پرداختند. سخنرانان بالنوبه مصایب و جنایات ضد بشری ۴۷ سال اخیر کشور را بررسی و تحلیل نمودند.

برنامه با تلاوت آیاتی از کلام الله مجید آغاز و توسط محترم جمال ناصر هاشمی گرداننده مجلس افتتاح گردید که ایشان اشتراک کنندگان حضوری و آنهایی را که از طریق زووم محفل را دنبال میکردند، خیر مقدم گفتند.

متعاقباً انجنیر مسعودالله نیازی رئیس بنیاد حقوق قربانیان افغانستان سخنانش را با معرفی بنیاد حق، منحیث یک نهاد قربانی محور، عدالت معیار و فارغ از هر نوع تعلق، تعصب و تبعیض آغاز نموده و بر اهمیت انسجام قربانیان، مستند سازی جنایات جنگی و نقض حقوق بشری و تلاش خستگی ناپذیر در راه عدالتخواهی تأکید نمود. محترم نیازی اکیداً خاطر نشان ساخت که اعلام ۷  ثور ۱۳۵۷ منحیث نقطه آغازین بدین معنی نیست که در سالیان و ادوار بعدی نقض حقوق بشری و جنایات جنگی صورت نگرفته است، بلکه بنیاد حق متهمین همه ادوار را در برابر مردم و کشور مسؤول میداند. او در خاتمه احراز قدرت در افغانستان را نمایانگر موفقیت یک گروه نه، بلکه ارائه خدمات به مردم و از آنجمله فراهم ساختن زمینه تحصیل و کار به زن و مرد را محک کارآیی و موفقیت دانست.

مهمانان در میز مدور هریک داکترزمان استانیزی، استاد اسبق پوهنتون کابل و استاد فعلی پوهنتون کالیفورنیای جنوبی، استاد نسیم رهرو که سالهای زیادی از عمر پربارش را در پشت میله های زندان پلچرخی سپری نموده و در چندین جلد کتاب خاطرات مرگ و شکنجه های استخوانسوز همسلولی هایش را به تصویر کشانیده است و انجنیر راشد رستمی مسئول انجمن خانواده شهدا سخنرانی نموده و متعاقباً به سوالات حاضرین و گرداننده میز مدور پاسخ دادند. موضوع مورد بحث ایشان را اهمیت گرامیداشت از شهدا و همدردی با قربانیان راه آزادی کشور تشکیل میداد.

داکتر استانیزی بر بار معنایی بعضی کلمات اشاره نموده، و از نقش دولتها از یکطرف و افراد و نهاد های غیر دولتی از طرف دیگر در زنده نگهداشتن آرمان شهدا و تلاش بخاطر تحقق ارزش های که آنها جان های شیرین شان را از دست داده اند، تأکید نمود.

استاد رهرو بیشتر بر نقش افراد در تحقق عدالت، جلوگیری از فراموشی جنایات ضد بشری طی تقریباً پنج دهه گذشته و ایفای رفع مسئولیت در برابر نسل های آینده با کار عملی پافشاری نموده و از قدم های هرچند کوچک، اما ارزشمندی یادآوری نمود که به همت یکتعداد اشخاص و نهاد های متعهد انجام شده است.

انجنیر رستمی در حالیکه شهدا را جزئی از تاریخ زنده کشور دانست بر مستند سازی جنایات ضد بشری طی دهه های گذشته و مبارزه بر علیه فرهنگ انکار از جنایت و معافیت از مجازات عاملین آن اصرار ورزید.

در مرحله پایانی میز مدور دکتور روستار تره کی وارد بحث شده و امکانات و موانع حقوقی قضیه را در گذشته و اکنون بررسی نمود.

محترم سید عبدالکریم هاشمی، عضو خانواده عظیم قربانیان افغانستان سخنرانی مبسوطی را در رابطه با عواقب محرومیت دوشیزگان و بانوان افغان از حق ذاتی تحصیل و کار ایراد نموده و آنرا از زوایای گوناگون، پسمنظر تاریخی و دورنمای تاریک آن بررسی نمود. ایشان تا بازگشایی کامل در های مراجع تحصیلی و تأمین زمینه های مساوی کار برای دوشیزگان و بانوان بر ایجاد بدیل زمینه های آموزش دختران تأکید نموده و طرح “هر دختر یک شاگرد، هرخانه یک معلم و هر قریه یک مکتب” را منحیث یکی از گزینه های عملی در کنار تدریس آنلاین ارائه نمود.

در جریان مجلس قربانیان و بازماندگان شهدای حاضر در مجلس دیدگاه ها و پیشنهادات شانرا با همدیگر شریک ساخته، به تبادل نظر پرداختند و سوالات شان را با سخنرانان مطرح نمودند.

محفل با ابراز سپاس از سخنرانان، حاضرین و همکاران تخنیکی در فضای مملو از صمیمیت با آرزوی تحقق عدالت در حق خون شهدا و قربانیان جنایات جنگی و نقض حقوق بشری در افغانستان و جهان خاتمه یافت.