آرشیف

شبی آیم، تو خواب باشی
و من هم صورتت بوسم
شراب عشق و دوستی را
ز یک کنجی لبت نوشم
…
بسازم لحظه ها جاوید
نویسم بر دفتر دلها
بخوانم از رُخَت آندم
حدیث محو مشکل ها
…
معطر از نفس هایت
جهان من؛ جهان عشق
نباشد واژه ی آنگاه
کند توصیف، توان عشق
…
چه شیرین است کنارِتو
ز عشق خوانم ز عشق گویم
جهانِ غم؛ ز خود رانم
فضای شادی ها جویم

.
محمدرضا احسان

هند
21/11/2012