آرشیف

هـرچـه داشـتـم آن هـمه ویـرانـه شـد
زهـــر وآثـــارم هـمــه بـیـگــانـه شـــد

مـلـتــم مـبـهـوت وحـیــــران مـــانـــده
بـیـــوه ام بـــی لــقـمــۀ نــان مــانـــده

آه ونــالــه جـــاری است از صد یـتـیم
ازحـیــــات خــود پـشـیـمـان ونـــدیـــم

مـنـتـظـراســت تـــا بـگـیــرنـد دست او
کــس نـــدانـــد غــصــۀ سـربــسـت او

خــاک مــن از خـــون رنگـیـن گـشتـه
بـس کنیـد جـنـگ را که غمگین گشته

از تـبـاهــی بـاز داریـد دسـت خـویــش
تـغـیــر آریــد در هـمـت پـسـت خـویـش

گــاه مــرا بــاشــرق وغـرب بـفرختـید
آتـش نــنــگــیـــن ســـرم افـــروخــتـیـد

نــالــه ام را بــشــنـــویــــد بـهـر خــدا
دشــت وکــهـســـارم هـمـه پـرشـد جـفا
 

اقلیما کوشانی
بااحترام