آرشیف

بي ياد تو به خنده نيارد زغنچه سر
خوشبو و دلبرانه و مشكين گلابها

رسوا شود به ديده مردم شيوخ شهر
وقتيكه افتد از رخ ايشان نقابها

مد هوش چشم سبز توام دلرباي من
ما را مكن حساب ز جمع خرابها

بسكه سواد چشم تو اموخت شاعري
بنوشته اند به وصف جمالت كتابها

هر كس ز جرم عشق رود گر به زير دار
در گردنش ز غصه بلرزد طنابها