آرشیف

 
 
سیه چشمان بیا که سرد است کاشانه ام  
بی تو خاموش گشت چراغ خانه ام 
زان روزی که دیدم آن چهره ماهت 
با یک نگاهت مست و غزل خوانم   
دارم به سینه صد هوس یار جانی 
نشد پوره یکی ،در زندگی پریشانم 
شدم مست رویش ساقیا می بنوشان
زرشک رویش دل جولانم  
درد نواب ندارد هرگز مدوا
ناسور گشت زخم دل  بلبل گلستانم