آرشیف

2014-10-19

سید محمد نبی عندلیب علوی

بیا بیا!!

بیابیا که توان، طا ق میشود آخر!
سر نـو شتـت  فـراق میشود  آخر

تا تـوانی،  ز جا ي  خود،  برخیز
ور نه دستـت چُـلا ق میشود  آخر

هان بیا ! این سکـوت را بشکــن
دشـمنا نِ  تــو چا ق میشود  آخر

زود برخیز ،لحظه هم ،دیر است!
با نیـی صـد  نـفـا ق میشود  آخر

جانِ من  این سکوت را بشکن !
خا نه  بی  ا تسا ق  میشود  آخر

با سکـوت  و  تعـصُـب  و  غفلت
خصم، پُـــر اشـتـیا ق میشود آخر

« عـندلیبت »  ز دردِ  بـی  مهـری
نفس از  او، طلا ق میشود   آخر

آری ، آری  شعـــا رِ  هـمـد رد ی
با عـثِ  اتـــفـــا ق   میشود   آخر

چشم دارم  چُنین  شــود، ای دل!
شــا دی اندر وثا ق  میشود  آخر

سید محمد نبی عند لیب- هرات – تاریخ:23/7/1393

وثاق:  در زبان  فارسی یعنی  خانه ، اطا ق

با عرض سلام خدمت همه دوستان  وبا عرض پوزش از غیر حاضریکه داشتم.