آرشیف

شعارهای دینی از برداشت های فردی٬ به گونه قصدی به هدف مورد خاص٬ توسط گروه ها و تقلید آن توسط عوام مردم = استبداد دینی که افغانستان پسا ۱۹۹۲ قربانی تا اکنون می باشد.

نص عریان متون منابع اسلامی٬ که در لفظ و معنا٬ مفهوم شود و مستقل از برداشت باشد =  حکم الهی

دو برداشت که معروف و خیلی مرسوم یا شعار بدور از نص منابع اسلامی و میان تهی از منطق و استدلال عقلی اند٬ که مسبب استبداد دینی در کشور عزیزما افغانستان٬ طی چندین دهه استکه در ذیل به شرح آن می پردازیم:

• شریعت ظاهر را می بیند: دیدن با چشم و شنیدن با گوش٬ که خاصیت انسانی بوده و شریعت در مصحف یا کتاب که مصحف به مانند انسان ها٬ مجهز با چشم و گوش نیست. همچنان این برداشت غلط٬ در متون منابع دینی ما٬ نیز نمی باشد. در حالیکه منابع دینی که در تفسیر منبع اول یعنی قرآن می باشند و در نص قرآن صاحب کلام را٬ قدرت استکه: هوالاول و الاخر و الظاهر و الباطن …. پس قرآن مخلوق نیست. و ظاهر نگری به اساس روایات های فاقد منابع دینی و میان تهی منطقی٬ مسبب جبر٬ تحمیل و اکراه ذهنی٬ بسوی استبداد دینی تولید خواست غریزه ای_{(نه عقلی)}می کند.
• دین در خطر است: این برداشت و تحلیل سطحی٬ در مقدم برخلاف متون دینی قرار می گیرد٬ که الله وعده نگهداری دین داده است. در حقیقت: ترویج شریعت ظاهر را ببینده است و این ظاهر فاقد ماهیت یا باطن٬ در خطر بودن دین به هدف عسکر گیری برای جهاد اسلامی می گردد.

در نتیجه:

نگهداری دین توسط الله در وحدت عقل با عقل کُل نهفته بوده است. که جهاد اکبر علیه نفس به هدف این وحدت می باشد. جهاد اصغر در تعلیمات اردو و پلیس٬ در حکومت قانون جای مناسب معقول دانسته می شود – که هر عقیده و باور در منطق و استدلال قابل دفاع نگردد = خرافات است.

«فقیری»