آرشیف

اسلام افراطی رویکرد نقلگریانه به منابع اسلامی دارد. که شهروندی را در برابر امت و ملت دولت را٬ در تضاد حکومت اسلامی تکفیر می کنند – نیروی تحرک و یا مرکز عملکرد اسلام رادیکال عبارت از جوامع می باشد٬ که شهروندی و ملت سازی را٬ طی نکرده اند.

بدون شک افغانستان یکی از قربانیان اسلام سیاسی یا رادیکال است. که مندرج کردن (منطق٬ فلسفه و تفکر انتقادی) در مضامین مکاتب تا روش تحقیق دانشگاهی٬ دو بنیاد فکری و قدرت تحول می باشد٬ که در طی بیست سال جمهوریت به معنای واقعی فرصت آن مهیا گردیده بود. که در نتیجه مدرنیته در برابر بدویت در ۲۰۲۱ یکبار دیگر مغلوب گردید. در این تحلیل به مفهوم عقل در سیاست و دین می پردازیم٬ که غزالی عقل را٬ اساس دین و سیاست گفته است. در حالیکه افراطیت به نیت سو٬ بجای نفس اماره بالسو٬ عقل استدلالی را تکفیر می کنند. و تکفیر معتزله نیز٬ ریشه در عقل ستیزی نقلگریان دارد.

• چیستی عقل: عقل نیرو تفکر و فرق گذاری میان حق و باطل گفته شده است. ماتریالیسم عقل را٬ فعالیت مغز باور دارند٬ که شامل حواس پنجگانه می شود.

1. عقل نظری(حقیقت): جوهری بودن عقل در مبانی خلقت و مبداگرایی ارسطو در غایت٬ به عقل کُل منتهی پایان ناپذیر دارد٬ که این رویکرد جنبه عرفانی می گیرد. و در مکتوبات امام ربانی ^(رح) عقل نور است و عشق آتش یعنی جذبه عشق پرده های دوری را٬ به وصل مبدل می کند و نور عقل در کشف٬ که گاهی کشف عارف اجمالی است و گاهی تفصیلی٬ عرفا در عصر خودشان٬ حکیم و مفسرالازمان قرآنی اند.
2. عقل عملی (واقعیت یا فعلیت): تفکر را٬ مترداف عقل عملی در فعلیت می توان گفت. که تعقل یا عقل نظری گوهر حقیقت یا متافیزیک است. به باور برخی حکما و عرفا٬ فعلیت یا عقل عملی در نتیجه به عقل نظری منتهی می شود…

در نتیجه و عقلانیت در افغانستان:

سیر عقلانی سازی سیاست در کشورما٬ به ذهنیت سازی بسترهای جامعه نیاز دارد٬ تا عینیت مدرن را٬ شاهد شویم. توسعه محصول وحدت این عینیت و ذهنیت استکه٬ نگهداشت جامعه در بدویت٬ به گونه سازمان دهی شده نیز٬ قابل دفاع است.

نظم: وحدت عین و ذهن!

مصلحت عین و ذهن را کجاست؟

تلفیق این دو، یک وجود ماست

چو کشفِ ممکن، تا کاوش مطلق

که آغاز بی انجامش، شوقِ لقاست

نور عقل و نار عشقش، ماهیت وجود

کز فنای وحدتش، کثرت کی جداست

رونق یکسانیم، یک تن و یک جوی او

قطره ام زدریا، او درون گوهرهاست

در وجودِ موجود، هم حُبِ مقصود

صد رجوع و سجود، در خمی ابروی اوست

نه فقر بتو فقیری، در غنایش مستوری

در هیچ مپیچ، کز فنا بقاء دوست

«فقیری»