آرشیف

این حیرت بصیرت٬ که کشف یا علم لدُن موضوع آنست٬ فوق حیرت و آرامش٬ لذتی به عارف چون کشش عشق آید٬ که وجود گوهری گردد – در این حالت قرآن باطن و بصیرت بوده که در مصحف پدیدار می باشد. در تضاد ادله عشق در امامت عقل:‌ نیهیلیسم یا پوچ انگاری واقع است.

عقل ناب یا راسیونالیسم که با افلاطون کامل می شود٬ بدون عشق ناقص است – اما رهبری عقل ناب به عقل عملی در دنیا واقعی می تواند سازنده باشد – اما در روح شناسی یا خداشناسی با عقل ناب یا محض فاقد عشق به تکامل نمی رسد.

نظم: م مقرب!

به زندان ملامت٬ آزادیست ای جان

بسویش بی مخمل٬ خانه زاو نشان

چو تار و پود من٬ «م» گشته حیران

که «م» مقرب٬ جانست اندر جان

به بتخانه٬ مظهرش خود نشان

که بت در ثنا بود٬ خاکش زرفشان

مخوان با چشم سَر٬ کاندر دلست عیان

پی سوختن باید٬ الا بنورِ منان

تو فقیری هر نفس٬ نفی خود خوان

کز رسالتِ رسول٬ وصلت اصل شان

«فقیری»