آرشیف

روز قبل نوشته بودم که حاکمیت طالبان با این وضعیت عمر طولانی نخواهد داشت، دوستان زیادی بالای من فشار زیادی وارد کردند که چه دلایلی دارید لطفاً با ما شریک بسازید.
دوستان گرامی شما میدانید که بررسی ادامه حاکمیت موجود در افغانستان به عوامل مختلفی وابستگی دارد که میخواهم با جزئیات خدمت شما عرض نمایم.

حکومت طالبان پس از تصرف کابل در ماه اوت سال ۲۰۲۱ بار دیگر بر افغانستان مسلط شد. این گروه که در دهه ۱۹۹۰ نیز بر افغانستان حکومت می‌کرد، همچنان با چالش‌های داخلی و خارجی مواجه است. از نظر داخلی، طالبان نتوانسته‌اند یک حکومت همه‌شمول تشکیل دهند، چرا که بسیاری از گروه‌های قومی و سیاسی در افغانستان از مشارکت در دولت حذف شده‌اند.

از نظر خارجی، هیچ کشوری هنوز طالبان را به عنوان دولت رسمی افغانستان به رسمیت نشناخته است. روابط آن‌ها با کشورهای همسایه مانند پاکستان، ایران، چین و روسیه بر اساس منافع کوتاه‌مدت و در چارچوب دیپلماسی مصلحتی پیش می‌رود. طالبان تلاش کرده‌اند خود را به عنوان یک گروه میانه‌روتر نسبت به گذشته معرفی کنند، اما محدودیت‌های اجتماعی شدید و نقض گسترده حقوق بشر، مشروعیت آن‌ها را زیر سؤال برده است.

از لحاظ اجتماعی، حکومت طالبان محدودیت‌های گسترده‌ای را بر آزادی‌های فردی، به ویژه برای زنان، اعمال کرده است. ممنوعیت آموزش دختران، محدودیت‌های شدید بر اشتغال زنان و محدودیت‌های رفت‌وآمد، به کاهش نقش اجتماعی زنان در جامعه منجر شده است. علاوه بر این، سرکوب رسانه‌ها و آزادی بیان، فضای اجتماعی را برای منتقدان و مخالفان بسته‌تر کرده است.

فقر و بیکاری نیز در افغانستان به شدت افزایش یافته است. تحریم‌های بین‌المللی، مسدود شدن دارایی‌های افغانستان در بانک‌های خارجی و کاهش کمک‌های بشردوستانه، اقتصاد را به مرز فروپاشی کشانده است. مردم به شدت وابسته به کمک‌های سازمان‌های بین‌المللی هستند، اما طالبان در مدیریت این کمک‌ها شفافیت کافی را ندارند.

رابطه با جامعه جهانی: اگر طالبان نتوانند خواسته‌های جامعه بین‌المللی را در زمینه حقوق بشر، تشکیل دولت همه‌شمول و مبارزه با تروریسم برآورده کنند، انزوای آن‌ها ادامه خواهد داشت.

اقتصاد و مشروعیت داخلی: بحران اقتصادی در حال حاضر یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های حکومت طالبان است. اگر آن‌ها نتوانند شرایط اقتصادی را بهبود ببخشند، نارضایتی عمومی ممکن است به بی‌ثباتی داخلی منجر شود.

مقاومت داخلی و گروه‌های مخالف: گروه‌هایی مانند جبهه مقاومت ملی در مناطقی مانند پنجشیر و گروه‌های افراطی مانند داعش-خراسان تهدیدی برای طالبان محسوب می‌شوند. اگر طالبان نتوانند امنیت داخلی را تأمین کنند، احتمال جنگ‌های داخلی افزایش می‌یابد.

نقش کشورهای منطقه: کشورهایی مانند ایران، چین، روسیه و پاکستان نقش مهمی در آینده طالبان خواهند داشت. اگر طالبان نتوانند روابط اقتصادی و سیاسی پایداری با این کشورها ایجاد کنند، ممکن است حکومتشان به بحران‌های بیشتر دچار شود.

نتیجه نهایی :

حکومت طالبان با بحران‌های جدی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و مخالفت های سخت درونی  مواجه است. ادامه این حکومت بستگی به میزان توانایی آن در مدیریت این بحران‌ها، تعامل با جهان و پاسخگویی به نیازهای داخلی دارد. اما در حال حاضر، نشانه‌های روشنی از ثبات طولانی‌مدت این حکومت دیده نمی‌شود.