آرشیف

وقتی خانم “کارولین لیویت” سخنگوی قصر سفید دیروز چهارشنبه (12 فبروری 2025) خبر مذاکرات تیلفونی ترامپ و پوتین را میخواست به خبرنگاران اعلان کند، تالار کنفرانس قصر سفید پر از خبرنگار بود که با اشتیاق فراوان برای شنیدن این خبر و طرح پرسش های خود جمع شده بودند.

نکتۀ قابل توجه این بود که قبل از صحبت تیلفونی ترامپ و پوتین، “مارک فوگل” یک معلم زندانی امریکایی از مسکو توسط پوتین آزاد شده و به واشنگتن فرستاده شده بود. این زندانی امریکایی قرار بود که 14 سال را پشت میله های زندان در روسیه سپری کند. اما پوتین برای حسن نیت و تحت تاثیر قرار دادن ترامپ، او را آزاد کرد.  وقتی مارک فوگل به واشنگتن و قصر سفید آمد، اشک ریخت و گفت که رئیس جمهور ترامپ یک قهرمان است.

پوتین به عنوان یک مامور کار کشتۀ سازمان استخبارات پیشین کی جی بی شوروی به خوبی می فهمد با ترامپ که تکبر و خود شیفتگی دیوانه واری دارد، چگونه برخورد کند تا تمایل و اعتماد او در شنیدن حرف ها و خواسته هایش جلب شود. زمانی که دیروز زندانی آزاد شدۀ امریکایی از مسکو، در برابر ترامپ از خوشی آزادی اش اشک ریخت و او را قهرمان خواند، سیمای ترامپ نشان میداد که تا چه حد احساس قهرمانی و خود شیفتگی می کند.

پوتین در صحبت تیلفونی از ترامپ دعوت کرد تا به مسکو سفر کند. دعوت پوتین برای آن بود تا ترامپ را هر چه بیشتر با خود نزدیک کند. ترامپ نیز به گونه ای با این دعوت پاسخ مثبت نشان داد و گفت است که او امید وار تا آنها از کشورهای یکدیگر بازدید کنند.

حالا که مذاکرات مستقیم میان ترامپ و پوتین و یا میان روسیه و ایالات متحده امریکا بر سر جنگ اوکراین آغاز شده است، آیا این جنگ به پایان میرسد و صلح برقرار می شود؟

هنوز پاسخ این پرسش نا مشخص است و باید منتظر زمان بود. اما پرسش مهمتر در این مذاکرات مستقیم میان پوتین و ترامپ این است که آیا ترامپ، زلنسکی و اوکراین و متحدان اروپایی خود و سازمان نظامی ناتو را قربانی رابطۀ مستقیم خود با پوتین و قربانی توافق دو جانبه با او خواهد کرد؟

قربانی کردن زلنسکی و اوکراین و اروپایی ها در جنگ اوکراین از سوی ترامپ به این معنی است که ترامپ در مذاکرات مستقیم با پوتین و روسیه، به توافقی برسد که حد اکثر خواست های پوتین در این توافق، از واگذاری شرق اوکراین و چهار ولایت ادغام شده از سوی مسکو به خاک روسیه و عدم عضویت اوکراین به ناتو، برآورده شود.

اگر اظهارات پیت هگزت وزیردفاع حکومت ترامپ که روز گذشته عضویت اوکراین در ناتو و بازگشت اوکراین به مرزهای 2014 را غیر واقعی خواند و گفت که امنیت اوکراین و اروپا برای امریکا اولویت نیست، مد نظر گرفته شود و به خصوص اگر این اظهارات او با رئیسش ترامپ همسویی داشته باشد و ترامپ با آن توافق نشان دهد، می توان گفت که بلی، ترامپ اوکراین و اروپا را میخواهد در این جنگ قربانی کند.

فراموش نباید کرد که ترامپ و امریکایی ها در این دور زدن و نادیده گرفتن دوستان و متحدان خود سابقه و تجربه دارند. افغانستان و جمهوریت آن بریاست اشرف غنی نمونۀ این نادیده گرفتن و پشت پا زدن است که ترامپ با مذاکرات مستقیم با طالبان و امضای موافقت نامۀ دوحه، دولت جمهوری مورد حمایت خود در افغانستان و حاکمان آن اشرف غنی و داکتر عبدالله را نادیده گرفت و هیچ اهمیت و اعتباری به آنها نداد. هر چند این مقایسۀ اوکراین و اروپا با افغانستان که ترامپ، در آن زمان طالبان را بر جمهوریت و اشرف غنی ترجیح داد، بنا بر اهمیت آنها برای امریکایی ها و در سیاست های بین المللی چندان درست نیست، اما با وجود آن، تصویری از سیاست سود جویانه و غیر قابل اعتماد ترامپ و امریکایی ها ارائه می کند.

اگر ترامپ با دور زدن اوکراین و اروپا با پوتین و روسیه در جنگ اوکراین به معامله و توافقی برسد، این برای پوتین یک پیروزی در جنگ اوکراین است. پوتین با چهرۀ پیروزمند وارد سیاست های منطقه ای و بین المللی خواهد شد و تبعات بسیار بد آن برای اروپایی ها این خواهد بود که طرفداران روسیه، انتخابات را در کشورهای اروپای شرقی و عضو ناتو خواهند برد، یعنی پیروزی بدون جنگ.

اگر ترامپ با پوتین بر سر جنگ اوکراین با توافقی دست یابد که پوتین پیروز این جنگ نمایان شود، آیا اروپایی ها با تامین هزینه های جنگ به اوکراین، مانع این پیروزی پوتین خواهند شد؟

پاسخ این پرسش را نیز باید در گذشت زمان دید. اما تجربه های گذشته و شواهد حکایت از آن دارد که اروپایی ها که بیشتر در نقش “بوقچه(بقچه) بردار” امریکا در جهان عمل می کنند، این اراده و ظرفیت مستقل از امریکا را نشان نخواهند داد و بر خلاف اراده و توافق ترامپ و امریکا، آتش جنگ اوکراین را مشتعل نگه نخواهند داشت.